Haastig snel ik naar buiten om nog net voor de drukte (thuis) van het avondeten even van de zon en het park te genieten. Nee, ik ren niet graag met een volle maag. Al slalommend beweeg ik mij naar het park. Stoep op stoep af, fietspad op, scherpe bocht weer de stoep op, nu zelfs beter even de weg op, de trambaan is eigenlijk ook lekker rustig. Wel oppassen voor taxi’s…oh nee dat zal wel meevallen. Met behulp van mijn denkbeeldige achteruitkijkspiegel houd ik een aura van 1.5m radius om me heen vrij van indringers.
Opinie
Het laatste zetje?
Sinds de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 (Amsterdam) doorkruis ik fietsend de stad met een groenfilter voor mijn netvlies. In gedachten transformeer ik stenige straten als de Kinkerstraat, de Rozengracht, de Marnixstraat (!), de Overtoom,… naar elk een eigen versie van De Ramblas. Auto’s verdwijnen uit dit blikveld. Biro’s, de veilige vervanger van de fiets – ik houd tegenwoordig mijn adem in bij het passeren – rijden rustig in colonnes over het voormalig fietspad en de middenstrook is verworden tot een weelderige groenstrook van de hand van Piet Oudolf.
Het ligt misschien aan mij, maar na de gemeenteraadsverkiezingen heb ik weinig ambitieuze stappen in de richting van een autovrij Amsterdam – binnen de Ring – gezien. Overigens hoeft het van mij niet per direct autovrij te zijn maar wel een eigen autovrij.
Het nieuws van ernstig achterstallig onderhoud van de kades op de Grachtengordel gaf hoop. Enkele delen van grachten op mijn route naar het werk zijn noodgedwongen autovrij. Een groen tafereel met bewoners pootjebadend aan de gracht ontsproot zich in mijn hoofd.
Ik moet eerlijk zijn, er zijn nog genoeg momenten in ons Nederlandse klimaat dat ik de auto pak voor een boodschap of het afzetten van de kinderen bij de crèche. Eigenlijk altijd een ramp qua reistijd door eeuwig drukke verkeersaders als een Overtoom….juist bij regen!
Maar ik zie het nu helemaal voor me dat onze (deel)auto geparkeerd staat in een hub aan – om te beginnen – de ring. Binnen de ring wordt een gebruiksvriendelijk, comfortabel, laagdrempelig, elektrisch (of waterstof) openbaar mobiliteitsnetwerk aangeboden met verschillende modaliteiten, van steps, skateboards, Biro-achtigen of (kleinschaliger) OV,….a la het witte fietsenplan van Parijs. Zo kunnen we naast de toerist ook een groot deel van onze auto’s uit ons stadsbeeld halen en ruimte maken voor een slow green city, een concept wat niet alleen meer voor de gelovigen (van slow living) beschikbaar is, maar de norm voor ons allen zal worden. Ik ben natuurlijk bereid te betalen voor dit levensgeluk. In ieder geval 400 euro per maand: de kosten van het bewaken van een parkeerplek voor ons portiek door onze youngtimer. Je weet nooit wanneer je hem nodig hebt.
De verkiezingsbelofte van GroenLinks en het ernstige achterstallig onderhoud van vele kades was een mooie start, om van ons klimaat maar te zwijgen.
Echter zal de COVID-19 uitbraak het laatste zetje zijn om Amsterdam en andere steden leefbaar en toekomstbestendig te houden? Wie weet komen er nog mooie dingen voort uit deze crisis. We moeten wel want een rondje park in deeltijd lijkt me toch onwenselijk.
m
